وقتی اولونگا به سینه آرمین کوبید و گل زد!(عکس)
تاریخ انتشار: ۹ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۱۳۸۴۰
به گزارش "ورزش سه"، تیم ملی کنیا که در نیمه اول دیدار تدارکاتی مقابل شاگردان امیر قلعه‌نویی نمایش خوب و جنگنده‌ای ارائه کرده و در کنار آن موقعیت‌های نصف و نیمه‌ای هم به وجود آورده بود، در دقیقه ۵۱ روی یک ضدحمله سریع و البته صحنه‌ای که خطا به نظر می‌رسید، به گل اول بازی دست یافت.
آرمین سهرابیان با وجود اینکه نخستین بازی ملی خود را انجام می‌داد و انتظار می‌رفت استرس داشته باشد، در نیمه اول نمایش مطمئن و کم اشتباهی ارائه کرد و عملکردش در بسته ماندن دروازه ایران تاثیرگذار بود، اما ضربه مایکل اولونگا به سینه او و نقش بر زمین شدن این مدافع تیم ملی کاری کرد تا کنیا به گل برسد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سهرابیان که در طول مسابقه مقابل کنیا روی نبردهای هوایی و زمینی با مهاجمان سرعتی و بلندقامت حریف برتری داشت و سه بار از نفوذهای اولونگا جلوگیری کرده بود، در صحنه گل کنیا هم قصد داشت توپ‌گیری کند و برتری در این نبرد تن به تن داشته باشد، اما آقای گل لیگ ستارگان قطر با آرنج دست چپ به سینه این مدافع ایران کوبید و در موقعیت گلزنی قرار گرفت و در ادامه دروازه را باز کرد.
دروازه تیم ملی ایران در دیدار مقابل کنیا فقط یکبار روی این صحنه مشکوک به خطا باز شد، اما در سایر دقایق بازی نمایش خوب و هماهنگی خط دفاعی ایران که سهرابیان و کنعانی‌زادگان در قلب آن بازی کردند، کاری کرد تا شاگردان قلعه‌نویی با موفقیت و برد این بازی را پشت سر بگذارند.
تصویر لحظه‌ای که ستاره کنیا به سینه مدافع تیم ملی ایران زد و در موقعیت گل قرار گرفت از دوربین امیرحسین خیرخواه عکاس "ورزش سه" ثبت شده که با هم آن را می‌بینیم:
منبع: ورزش 3
کلیدواژه: تیم ملی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۱۳۸۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اگر یحیی گل‌محمدی این ۲ بازیکن را داشت...
پرسپولیس در جام حذفی باخت و از گردونه مسابقات کنار رفت. یک دیدار جذاب و پرگل که ۱۲۰ دقیقه تماشاگران را در هیجان نگه داشت و سرانجام در ضیافت پنالتی بلیط صعود به میزبان رسید.
حذف پرسپولیس به عنوان مدافع قهرمانی آنقدر اتفاق مهمی بود که روی خیلی از اخبار و حواشی سایه بیندازد، اما وقتی که غبار هیجان بخوابد، وظیفه کارشناسان است که حقایق بازی را ببینند و آنالیز کنند.
در این مسابقه پرسپولیس ضعف‌های عجیب و غریبی داشت، اما بازیکنان درخشانی هم داشت. بازیکنانی مثل آل‌کثیر و اورونوف که در همان دقایق ابتدایی نیمه اول تیم مهمان را دو گل پیش انداختند. عیسی در وقت اضافه هم دوباره گل زد.
این روزها خیلی‌ها از کیفیت کار مربی برزیلی پرسپولیس صحبت می‌کنند. آشکارا سبک بازی این تیم تغییر کرده و دیگر نسبت به زمان گل‌محمدی با تیم محتاطی طرف نیستیم. تیمی که بعد از زدن هر گل به فکر زدن گل‌های بعدی است و، چون به حمله فکر می‌کند، در دفاع هم زیاد غافلگیر می‌شود.
همه این حرف‌ها تکراری است، اما یک حقیقت پنهان هم دارد. اینکه هر مربی سیستم و روش بازیش را بر اساس داشته‌هایش طراحی می‌کند. تصور کنید اگر همین دو بازیکن در اختیار یحیی گل‌محمدی بودند چقدر می‌توانست در نتایج این تیم و سرنوشت نیمکت پرسپولیس موثر باشد!
بدون شک داشتن همین دو بازیکن یعنی عیسی و اورونوف در دور رفت می‌توانست چنان تغییری ایجاد کند که یحیی گل‌محمدی حالا حالا‌ها امپراطور سرخ باقی می‌ماند. به خصوص در شیوه بازی تیم یحیی که خط دفاعی سر و سامان بهتری داشت و گل زدن به این تیم سخت بود.
در این سال‌ها تیم یحیی اکثر مواقع وقتی گل اول را می‌زد و جلو می‌افتاد، برنده بازی بود و هر زمانی این تیم از داشتن یک بازیکن تمام کننده و گلزن رنج می‌برد پرسپولیس هم به دردسر می‌افتاد. فقط فرض کنید حتی یکی از این دو بازیکن در تیم یحیی حضور داشتند که فرصت‌های بالای ۷۰ درصدی را همیشه گل می‌کنند، آن وقت الان چقدر همه چیز تفاوت داشت!
منبع: خبرورزشی
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»